Bouwen & afbouwen

Met de start van ons project, vroegen we ons af hoe we dat in hemelsnaam in de hand gingen houden. Als we goed tellen hebben we wel 27 deelprojecten die allemaal een gebouwdeel opleveren of een cruciaal onderdeel zijn van meerdere gebouwdelen (zoals het dak van de achterpoort). We gluurden even bij Trello, we keken even bij betaalde tools, maar omdat het vrij vaag voelde om dure projectmanagementsoftware te kopen voor een project met 2 vaste medewerkers, besloten we te kiezen tussen Jira (Judith) of Excel (Jurgen).

Oh ja, stemmen in een groep van 2 is nog wel eens een dingetje. Maar heel af en toe lukt het ons om een element van Holacracy toe te passen (in dit geval & bij ons betekent dat: het eerste plan telt als we er geen grandioze gaten in kunnen schieten). Of, maar dat is dan minder Holacratisch, Judith krijgt haar zin omdat zij – zelfverklaard – echt de grootste, particuliere Jira-fan is.

Dus we gebruiken Jira, knopen taken en deelprojecten aan elkaar. Zijn nog steeds op zoek naar hoeveel we in een periode van 2 weken precies weten te verstouwen en zien de database van wat we geleerd en uitgedokterd hebben groeien zodat dat bij volgende opleveringen makkelijker en sneller kan. En hebben wel de zekerheid dat alles wat we bedenken wat moet gebeuren op het juiste moment aan de oppervlakte komt of gevonden kan worden.

Want als je een ondersteboven bezig bent met het leemstucen van het plafond, dan wil je graag dat je externe geheugen je helpt. Wil je tips over hoe Jira jou kan helpen bij je ‘privé’-project? En hoe je snel nieuwe user stories of subtaken kunt maken en ordenen? Laat het ons weten, dan voegen we hier wat tips & trucs toe.

De onverwachte, nieuwe held in mijn isolatieleven is ….. een elektrisch broodmes! Je weet wel, zo’n Moulinex-jetzer, met een net iets gelig uitgeslagen wit plastic handvat, drukknopje erop voor het snijden en het immer mysterieuze eject-knopje. Zo een die mijn oma vroeger had om het brood zelf te snijden in van die mooie dunne plakjes (ze managede een groot gezin, dus ik vermoed dat je daar dan handig in wordt).

Hoe dan?

Nou om eerlijk te zijn was het een tip van onze buurman die ons zag medderen met speciale zagen, isolatiemessen en noem het maar op. Duur, beetje duur, goedkoop, enkel mes, dubbele messen, speciale recipro-zaagbladen, instelbare bladen tot op 0,6mm, grote kartels, juist kleine kartels …. alle varianten zeg maar. Investeren in goede gereedschappen – zeker als je weet dat je nog wel wat meters isolatie van muren en daken te gaan hebt – is echt de moeite waard, dus we hebben echt alle registers open getrokken waar het op het afsnijden/-zagen van de houtvezelisolatie gaat.

En uit al die testen kwam eigenlijk geen echt winnaar naar voren. Kwetsbare schroefjes (die al gebroken bleken voor ik mijn eerste zaagsnede had gezet), kartels die – misschien – alleen werken als ik precies weet in elke richting ik het blok moet leggen en met welke hand ik onder precies de goede hoek moet snijden, messen die midden in het blok leken te zeggen ‘oe moet me noe?’  …… ik bleef de losgesneden pluizen isolatiemateriaal maar opvegen en met frustratie kijken naar alle lelijke randen.

Ach denk je nu – net als ik – dat is straks toch uit het zicht, maar het voelt natuurlijk niet of je de juiste oplossing gevonden hebt. En toen vroeg die buurman dus: ‘zal ik anders mijn broodmes even halen?’.

Het werkt als een zonnetje! Ik ben zo blij! Na elke snijbeurt scherp ik het lemmet een beetje bij en dan ga ik morgen weer net zo snel als vandaag met een prachtige rechte snede door mijn dikke blokken isolatiemateriaal heen. Eureka!

Pffffff wat een stapel platen hebben we nodig om in de vloer te stoppen (10 van zulke)! We vonden de vloer van een parkeergarage-to-be. Oud en vies, maar stevig en …. met de isolatiewaarde die we nodig hadden.

Waar in meer standaard bouwprojecten het isolatiemateriaal vervolgens in beton gegoten (sic) wordt, hebben wij besloten om er ESB-platen overheen te plaatsen. Momenteel het meest gezonde product dat wij konden vinden (binnen ons budget). Met een kleine hoop dat we dat zo mooi vinden als we ze beschilderen (o.a. met mandela’s) dat ze misschien als de eindlaag zouden kunnen blijven liggen ….

Oh ja, tip van Judith: als je dan toch alle muren aanraakt en je weet dat je platen isolatiemateriaal moet gaan zagen en snijden, zet die muren dan even haaks op elkaar & op de juiste afstand van elkaar (n x plaatmaat). Dat scheelt heeeeeeeeeeel veeeeeeeeeel meten.

De volgende stap is het plaatsen van de voorzetwanden voor de isolatie en de ramen en deuren. Wat zal het daarna lekker comfortabel zijn binnen!

Voor nu hebben wij een tevreden gevoel over het gebruiken van veel 2e hands materialen, het vinden van mooie (zo schoon mogelijk geproduceerde) nieuwe materialen en we hebben alvast warme voeten.

Rc-waarde van het het totale vloerpakket zonder afwerkvloer: 5 m²K/W 🙂
Kosten voor het vloerpakket in deze samenstelling (inclusief BTW): € 30,- / m²

Voor onze berekeningen & tekeningen gebruikten we onder andere de RC-waarde calculator van Ubakus, ook mooie tool om te zien waar eventuele condensatieproblemen kunnen ontstaan.

De spaghetti van onze planning begint zich meer en meer te ontwarren.

Aangezien de damp-open folie op het dak maar een korte periode kan worden blootgesteld aan de zon, moet als de wiedeweerga het zetwerk worden geplaatst. Maar om het zetwerk te plaatsen moet de gevelbekleding op zijn plek zitten. En die moet over de tape heen die we gebruiken om de randen rondom het raam luchtdicht te maken. En die kunnen we natuurlijk pas plaatsen als het (oude) raam gerenoveerd is. En als klap op de vuurpijl is de gevelbekleding oud hardhout dat – maanden? jaren? – laaaaaaaaaang heeft buiten gelegen.

Maar het lukt én we vorderen. Het blijkt dat je tape al kunt plakken zonder dat het raam er in zit (dus dat bungelt er nu bij in afwachting van het renoveren van het raam) en planken hout schoonborstelen met een slijptol met een speciale schuurpapierschijf erop is een koekie.

We duimen: hopelijk deze week de gevelbekleding af.

Waar ooit de werkplaats was met zware kolomboren, metalen bureaus en stapels projecten die nooit zijn afgemaakt, zien wij een mooie samenplek. Niet om te wonen, maar wel om samen te werken aan projecten en elkaar te stimuleren om mooie dingen te maken: kunstwerken, theaterstukken, recepten, gezonde lichamen, textielbewerkingen.

Dus begonnen we met het verbeteren van de ruimte.

En dat had best veel voeten in de aarde, want er waren wanden die wel een extra steuntje kunnen gebruiken. En … dampopen bouwen met een golfplaten dak, kan dat? Het dak er af, het dak er op. Poeren die niet met gewoon beton in bekisting geblubberd zijn, maar ‘gemetseld’ zijn van oude grindtegels uit de tuinen van iedereen die die hier in de buurt maar kwijt wilde via Marktplaats. Hetzelfde geldt voor het grote raam dat voor een fles gin van eigenaar (naar ons toe) wisselde.

Hergebruik is geweldig en kostenbesparend, maar kost wel tijd. Dat we leuk vinden om alles bij elkaar te sprokkelen is inmiddels in een straal van 15 kilometer rondom onze woonplaats algemeen bekend en we krijgen ook regelmatig de vraag of we iets kunnen gebruiken wat al jaren op de zolder / in de werkplaats / in de tuin ligt. Ja graag!

En dus bouwden we de samenplek op met b-keus en hergebruikte betonstenen: mijn hemel wat een 3D-tetrisspel werd dat. Maar het is gelukt: het ‘frame’ stond. Aangevuld met houtskeletbouw (hout sprokkelen was helaas niet te doen hiervoor) maken we er een mooie plek van.

Dit wordt hem dus! En ja, aan het andere dak, moeten we ook nog een en ander doen 🙂