We waren gewoon de weg een beetje kwijt. Letterlijk! Het was nog dat we wel wisten waar het pad begon, want anders was het moeilijk geworden. Dus op de zonnige dagen afgelopen week, snel op de knieen gegaan en met handen en een voegenkrabber de weg weer teruggevonden. En tadaah! Nu mezelf nog aanwennen om alle kruid die ik uit de voegen trek, direct te drogen te leggen om er thee van te maken.
Benni had maanden geleden al een wand aangevallen (lees: erin gegraven) in de geheime tuin, dus nu hebben we van dat gat maar een deugd gemaakt. Met een paar betonblokken met mooi mos erop en een paar mergelblokken erop, hebben we in ene weer een border erbij. Nu nog even kijken wat daar – in de halfschaduw – aan eetbaars mooi kan groeien. Misschien dat we nu eindelijk die rankspinazie een keer aan de praat kunnen krijgen.